Ôjcowski starości


Jednako coby go niy urazić, wszyjstek jadła, chocioż yno po trochu. Skuli tego fest hrubo sie zrobiyła, a figura straciyła, ale czego sie niy zrobi, coby chopa (a siebie tyż!) uszczynśliwić! Na rodzyni dobro (i drogo!) klinika wybrali i ze dochtorowōm pōmōcōm sie jejich Walduś na świecie znod! Tyn jejich synek ôd małego bōł wymyślaty. Cycka niy chcioł duldać yno te zagraniczne „mōndaminy”. Potym jak poszoł do szkōłki, to bele czego niy ôblyk, a porzad cosik wynokwioł. A jeszcze przi tym szpetnie przezywoł jak czego zaroz niy dostoł! Jedni radziyli, coby mu dać kijym po dupie, bo se za tela dozwoluje, ale drudzy godali, że to tym jego starym trza prziloć, bo małymu za wielgo zwōlo dowajōm. Skuli tego sie nasze znajōmki ze wszyjskimi sōmsiadami poszarpali! Kej Walduś poszoł do szkoły, to tam bōło jeszcze gorzi! Bezto derechtorka zawołała jego ôjcōw, a poslała ich ś nim do szkolnego psychologa.
– Wiysz dziołcho, co jo gańby tam wystoła, tego sie niy do ôpisać! – padała mi tak nasza znajōmo, jak my sie potkały. Ta psycholog godała, co my sie ku Waldusiowi chowōmy niy jak ôjcowie, ale jak starziki, za fest go rozpuszczōmy, a przisiyngōm ci, że my go yno jak nojlepi wychować chcymy! Ze synkym tyż pogodała, ale onymu sie tako godka niy widziała i padoł, że my niy sōm jego ôjce, jak ta gupio baba posłōchōmy! Co mōm robić, co mōm robić! – lamyntowała.
Jo tyż niy wiedziała co ji mōm ôdpedzieć, bo po jedno jo sie na takich rzeczach niy znała, chocioch piynć dziecek wychowała, ale ône żyły we ciynżkich, kryzysowych czasach i same na to prziszły, że na wszyjstek nōm niy styknie, bezto musieli dycki wybiyrać! Ale to im na dobre wyszło, bo rady se teroz we żywocie dowajōm!
Jednako sprawa ze Waldusiym załatwiyła sie sama. Do szkoły prziszła modo rechtorka, co sie zajmowała szportym a już jakisik medale na swoim kōncie tyż miała. Ôna umiała synkowi przegodać do rozumu! Poradziyła mu, coby te wszyjski gupoty (elektryczno hulajnoga a fest wypasiōno kōmōra) pociep a za tryningi sie wzion. Podle mie wszyjstek idzie ku dobrymu, ale Waldusiowo mamulka zaś norzyko, że ôna synka a chopa w dōma praje niy widuje, bo ôba po jakisik zawodach jeżdżōm. Ale taki to już sōm ôjcowski starości!

Komentarze

Dodaj komentarz