Downi to ludzie tyż mieli adwyntowe starości: izba bōło trza wybiylić, a dobro wieczerzo na Wilijo uwarzić, tak coby jodła stykło do kōńca Świōnt, a nojlepi do Nowego Roku! Potym narychtować futer do bydlōntek za dnia, bo jak sie po ćmie chodzi we adwyntowy czos, to sie moge, co złego czowiekowi na ôczy postawić! Ôpłatki trza bōło do dōm prziniyś, a zawczasu iś na spowiydź, coby ze ôczyszczōnōm duszōm siodać ku wilijnymu stołu! Ô kupowaniu drogich podarōnkōw żodyn niy myśloł. Dziecka dostały po troszku bōmbōnōw we rōżku, a jak kerzi ôjcowie byli bogatsi, to i po apluzynie we piyknym papiōrku Dzieciōntko prziniōsło!
Dzisio se żodyn skuli Godnich Świōnt – starości niy robi, bo jeszcze we Wilijo do połednia sie dostanie kupić praje wszyjstek ku wieczerzi. – Hildka z Walkym, co ich znocie z mojich godkōw, tyż tak łōńskigo roku kōmbinowali: Po co mōmy kupować wszyjstek drogo, jak we Wilijo do połednia to samo bydzie ô sporo łacniyjsze! Jejich dziecka mieli przijechać dziepiyro we piyrsze świynto, bezto na Wilijo tego jodła wiela do dwōch ludzi niy potrzebowali. We ôsiedlowyj piekarni Hildka kupiyła lynga z makym, co bōła troszka ukruszono, ale niy wynokwiała, bo ōstatnio bōła! Potym pojechali ze Walkym do marketu po kapra, a tam po żodnych rybach do pieczyno, ani znaku niy bōło! Wōl-niy-wōl wziyni solōne harynki, bo yno taki ôstały! Ja, były tam jeszcze jakiś szałoty (czytej: ciapry) ze rybom, ale tego Walek ni mioł rod. Jabka już tyż były fest przebrane, ale dwa kilo wziyni, a ku tymu jakisik apluzyny! Łacne były, ale na poły zielōne. Ôrzechōw niy brali, bo w dōma mieli! Towaru na moczka niy szło już kupić, bezto musieli sie ôbyć smakym. Padali se, że bele co tam we wieczōr szkubnōm, a za to se to na drugi dziyń ôdbijōm! Ale kole pōł siōdmej zazwōniyła do nich jejich cera, że jedzie ku nim cołkōm familijōm i ze ôjcami ôd chopa. Hildki o mało hercszlak niy trefiył, bezto wystynkała yno: Jo ni ma przigotowano na tela ludzi! Jednako nic sie niy dało zrobić, bo byzuch już za kwila klupoł do dźwiyrzi, ale wilijno wieczerzo ze sobōm prziwiōźli! Bezto tyn rok już ani Hildka, ani Walek żodnych „eksperymyntōw” robić niy bydōm! Jo tyż dali ciōngna ta nasza ślōnsko tradycyjo, bo jo jom mōm rada!
Ps. Scenkę „PRZED WILIJOM”, o którą pytają nasi Czytelnicy można znaleźć na mojej stronie autorskiej na Facebooku.
Komentarze