Jak Wojtuś dōmowym piekarczykym ôstoł

– Sklepy już sōm pozawiyrane, a jutro je niydziela bez handlu! Trza se jednako jakoś poradzić – wzdychła se starka. – Teroz po tela latach przidzie mi spōmnieć se jako to sie tyn chlyb kejś piykło!
– Starko, poradziylibyście chlyb zrobić? – dopytowoł sie zaciekawiony Wojtuś, co praje wloz do kuchynie, a usłyszoł, co starka do sia godała.
– Toć synku, poradza, yny downoch tego niy robiyła, bydzie ze piyndziesiōnt rokōw, jak żech ôstatni chlyb ze starkōm piykła, beztōż niy wiym jako mi to pōdzie! Zaroz żech sie za to wziōnś chciała, bo chleba ni mōmy, a sklepy sōm już pozawiyrane. Wiysz co, Wojtulku, jo na cia rachuja, że mi pōmōżesz, ja? No, to chytōmy sie roboty! Miska już mōmy, a teroz mōnka! Prziniyś mōnka pszyniczno, bo teroz żodyn reżnej w dōma niy trzimie...
– Stareczko, a co to je ta że...żeleźno mōnka? – niy poradził spokopić wnuczek.
– Niy zieleźno, syneczku, yny reżno, a teroz wy godocie żytnio, to je to samo, ale ty byś kłōska pszynice ôd kłōska żyta, to je rży, niy rozeznoł, boś jeszcze ich niy widzioł. Wiysz, jo sie dziwuja, czego wos w tyj szkole uczōm! Prziniyś jeszcze sōl a drożdże! Po ciepło woda to jo se pōda sama.
– Tu je wszyjstek, ale tych drożdżōw żech niy znod, jako ône wyglōndajōm?
– Ône sōm we byfyju wele cukru, tako modro kostka! Dobrze, żech jich kupiyła, bo inakszy by chleba niy bōło. Bez drożdży sie niy ruszo! – ôbjaśniyła wnuczka starka. – A cukru tyż weź! Dōmy troszka, to drożdże bydōm lepi wyrkować! Weż tyż tyn czerwiōny pōłlitrok, bo musza kajś to rozrobić!
– Noreście mōm wszyjstek! – padoł Wojtuś a położōł towor na chlyb na stole.
– Nojprzōd muszymy syneczku, siebie a dziyżka, niy, miska przeżegnać, coby Pōnbōczek naszyj robocie pobłogosławiył, bo bez tego chlyb niy urośnie! A teroz sōl, tak ze dwa razy do palców rajn do mōnki we misce, a do gorczka kōnsek drożdży, taki wielgi jako włoski ôrzech, ku tymu troszka cukru a kapka wody! Musisz se to pamiyntać Wojtulku, woda niy śmi być wrawo, yno letno, teroz wsujymy tu jeszcze troszka mōnki a dōmy kwila postoć...
(Co bōło dali dowiycie sie za tydziyń)

Komentarze

Dodaj komentarz