Tyn chop co mi to ôpedzioł, godoł, że to ni ma żodyn wic, yno sōm żywot ta historyjo napisoł, a Wy wierzcie abo niy, to już podle swojigo uznanio. 

To bōło we tych czasach, kej szło wyrobić trzysta procent normy, a sie niy narobić, ale czasym te normy były taki wyszpanowane, że mōgło być tyż na ôpy! Majster doł chopōm pilno robota. Mieli wyporzōndzić magazyn, co stoł na kōńcu huty. Dostali na to cołki tydziyń. Jak już tam szli, to jeszcze za nimi wrzasknōł, coby sie sam pryndzy niy pokozowali podwiel wszyjskigo niy zrobiōm! Isto roboty tam bōło kupa, ale chopy sie za piyńć dni uwinyli, jednako ku majstrowi sie iś boli, że ich ôfaroni, że sōm przed czasym! Bezto taki jedyn szprymok – Gustek padoł tak: Jak nos majster niy bydzie widzioł, to se ô nos niy spōmni, a my sie sam bez te dwa dni, co nōm ôstały za piniōndze wyśpiymy! Wszyjskim to pasowało. Jodła jeszcze trocha mieli, za to we spaniu kożdy mioł manko! Pokładli sie a posiodali kaj popadło, a posnyli. I jako sie potym ôkozało, przespali tyn czos, co mieli prziś nazod, wykōnani roboty zameldować. Chocioż to niy bōło daleko, majster sōm niy prziszoł, yno posłoł tam takigo jednego Pietra, co to go do roboty samego niy szło puszczać, bo dycki cosik wystrugoł, ale czowiek bōł ś niego rzetelny. Majster kozoł mu sie spytać, jak daleko sōm chopy ze robotōm? Pieter sie gibnōł i za kwilka już lōz do magazynu,

a tam bōło cicho jak we kościele. Ôroz usłyszoł wedle jakiś charczyni, jakby keryś we nojlepsze społ! A tam we taki małyj ajncli na stołku siedzioł ôbrośniynty a niymiłosiyrnie umaraszony Alok Pytlik, a drzimoł. Pieter pora razy potrzōns chopym, coby go ôbudzić.

– Czamu mie budzisz? – spytoł sie Alok, ale ôczow niy ôtworził!

– Kaj je reszta chopōw? – spytoł sie Pieter.

– A śpiōm na zsypie! Ty tyż chopie lygej a d… niy zawracej!

– zamrōnczoł pod nosym Pytlik, ôkryncioł sie na drugi bok a nazod usnōł.

No, to Pieter zrobiył, co mu kamrat kozoł. Jak Pietra niy bōło już tak ze dwie godziny, do magazynu poszoł sōm majster, a wziōn tych zaspanych chopōw we „obertaka”, jako to godoł jedyn przibytny. Jednako majster niy poradził im wiela zrobić, bo jakby ich pokoroł, toby musioł przyznać, że te „normy pracy” sōm wziynte ze gipsdeki! A tego żodyn niy chcioł, bo do wszyjskich lepszy bōło, coby ta norma wykonać a jeszcze sie wyleżeć!