Praje we siyrpniu mōmy Dzień Leworęcznych czyli Dziyń Majdykōw. Jo tyż je majdyka, bezto taki wiadōmości dycki czytōm. Ôziym procynt wszyjskich ludzi na świecie to sōm praje te majdyki. Nikerzi sie ś nich śmiejōm, że wszyjstek robiōm inakszy niż drudzy. Yno tyn, co robi wszyjstek prawōm rynkōm, to lewōm niywiela zrobić umi, a majdyka przeca poradzi lewōm rynkōm zrobić wszyjstek!

Kejś żech sie pytała ludzi, co sōm majdyki, eli im to we czym przeszkodzo? Ôdpowiedzi bōły roztōmańte. Jedna modo frelka, co we naszym kiosku przedowała cajtōngi a żurnale, padała, że teroz ji to myni wadzi, ale jak chodziyła do szkoły, to wszyjscy ji to wytykali, a bezto czuła sie dycki gorszo ôd inkszych. Jedyn chop, co u nos kejś robiył eletryka, padoł, że jak do szkoły zawodowej chodziył, to mu dycki rechtōr ôd tyj eletryki godoł, że se s tym niy do rady, bo bydzie wszyjstek łonczył na ôpy, a namowioł go, coby se s takim niybezpiecznym fachym doł pokōj! Na szczyńści te czorne proroctwa ôd niygo sie niy społniyły! Jo tyż bez te pisani majdykōm miałach we podstawowej szkole kupa starości, bo mie kōniecznie chcieli nauczyć pisać prawōm rynkōm. Wiela jo wystoła, skuli tego, to jedyn Pōnbōczek wiy! Jednako malować mi tōm rynkōm żodyn niy zakozoł i na malyrkach sie wyuczyła, bo we tamtyj szkole to żodnymu niy wadziyło. Ludzie, co rynkōw niy majōm, poradzōm przeca malować gymbōm i nogami, jak yno chcōm! Teroz to już sōm narzyndzia do majdykōw a „leworęczne myszy do komputerów”, ale jo mōm tako zwykło jako wszyjscy. Dałach se ś niōm rady, chocioż troszka czasu mi na ta nauka zeszło! We zeszłym roku bōłach we szpitalu a tam lyczył jedyn dochtōr, co tyż bōł majdyka i praje ôn mioł mi robić jedne taki ôgrōmnie ważne badani i powiym Wōm, że troszka mie strach ôblecioł, bo te norzyndzi do badanio wyglōndało tak, jakby było przirychtowane do tych, co robiōm wszyjstek prawōm rynkōm! Padałach se, że moja ôfiara niy bydzie darymno, bo chocioż uwidza jako to tyn chop zrobi, ale jak prziszło, co do czego, to jo małowiela zapamiyntała, bo przedtym dali mi jakiś lyki, co mie troszka ôgupiyły. Ale chop doł se rady, bo dzisio żyja i jeżech we jednym kōnsku!
Jakbyście chcieli wiedzieć, jako majdyki wszyjstek robiōm, to stōńcie se przed zdrzadłym, a poznocie nasza tajymnica!

Ps. Dziynkuja serdecznie panoczkowi Alojzowi Zimōńczykowi za pomōc we ślōnski korekcie.