Grymlino
Grymlino

Wtynczos my pojechali na weseli, a u nos we chałpie ôstała ciotka Margitka, co rada ku nōm jeździyła, bo u nos se mōgła ôbejrzić wszyjski wieczorne filmy...
Piyrszy dziyń we wieczōr zazwōniyła nōm, że yno jeszcze pofutruje psy a koty a zaroz pōdzie spać. Ale na drugi dziyń, jak my przijechali nazod, to czakała na nos już we dźwiyrzach.
– Wystowcie se roztōmili, co jo sam u wos wyżyła! Caluśko noc żech niy spała, dziepiyro rano żech sie zdrzimła! – lamynciyła ciotka. – We wieczōr dałach psiskōm, a ida ku kotōm, ale tych gizdōw niy bōło, choć żech ich wołała. Ōroz słysza: cosik szuszczy! Za kwila juzaś to samo! Potym podziwōm sie na drōga a tam migo taki cosik modre, choćby światełko! Ida ku furtce, a to nic, yno dali mrugo, chocioż jakby kōnsek dali. Myśla se: isto kery wyciepnōł jako celofanōwo tytka a teroz światło sie w ni ôdbijo, ale ôroz te światełko ruszyło ku mie! Isto to bydzie te UFO, co sie ś niego we reklamach śmiejōm! – prziszło mi do gowy.
– Chocioż go małokery widzioł, to przeca je, a nawet ludziskōw poruwo, a skōra zaroz mi ściyrpła! Nogi mi sie tak trzōnsły, że niy poradziyłach sie ôd tyj furtki ruszyć, a tu te modre światełko pod niōm przelazło! Świyciła sie lampa przed siyniōm, beztoch go zaroz ôboczyła. To bōł taki maluśki psioczek a do tych swojich hołzyntregōw mioł przipiynto tako modro lampeczka! Zawołałach głośno – Je sam gdo? Ale żodyn niy ôdpedzioł, bezto padałach psiokowi, coby poczkoł, to mu prziniesa cosik do zeżarcio! Jednako jak żech prziszła nazod, to już go niy bōło. Dziepiyro teroz żech sie wylynkała: jako jo gupio bōła, to rychtik musiało być te UFO! Tyn jejich psiok to był robot, co go na wyśpiegi posłali, bo ôn nic niy szczekoł, yny świyciył tōm lampkōm! Bezto jo już na nic niy czakała, ynoch jak sornik skoczyła ku chałpie, zaryglowałach dźwiyrze, a do rana stołach pod nimi ze hokym ôd pieca! Ludzie, co jo sam przeżyła!
A to sie nōm cioteczka isto nocnych filmōw naôglōndała, bo skōnd by sie sam taki UFO wziyno?!

Komentarze

Dodaj komentarz