Kaj sie traci nasz czas / Grymlino
Kaj sie traci nasz czas / Grymlino

Dycki na poczōntku to my sie radujymy s tego, że my sie we kōmplecie spotkały! Bo ôd ôstatnigo spotkanio żodnyj niy ubyło, a jak co przibyło, to naszych roztōmiłych wnukōw ale tyż roztōmańtych starości. I tu sie dycki zaczyno staro lajera, wszyjstki, co do jednyj, zaczynōmy lamyncić, że świat drze yno do przōdku ,a my sōm sztyjc po zadku, jakby sie kajś tracił tyn nasz czas!
– Jo se myślała, że na pynzyji byda mieć kupa frajnego czasu! – padała roz Lidka. –A jo porzad yno lotōm jak tym Anusin Mops (to je pies ôd jeji cery) ze jynzorym na wiyrchu
a jeżech rada, jak se we wieczōr na d… siedna!
– Cōż tyż to robisz? – dziwowała sie Bogusia. To je tako nasza kamratka, co chopa a dziecek ni mo, a yno ô sia zadbać musi.
– Jak to co? – ôdżarła sie Lidka. – Niy kożdy mo sie tak dobrze jako ty, modym pōmōgōm…
– Boś je gupio! – niy strzimała Krysia. – Ty im do d…leziesz, ale jak ich bydziesz potrzebować, to do Cia czasu niy znojdōm!
– Co chcecie dziołchy – ôdezwała sie Maryjka – modzi sztyjc sōm zagōniyni, we robocie trza porobić, a tam Wos niy posadzōm! Potym chałpa trza jeszcze ôporzōndzić a dzieckōm do szkoły pomōc, a jak piniyndzy brakuje, to trza i do drugi roboty lecieć, jak nasz Zefek…
– Ty ich tak bronisz, jakbyś niy wiedziała, że skuli tego sztyjc sama w dōma siedzisz, a wnuki widzisz roz za miesiōnc, chociaż yno kōnsek dali miyszkajōm – ōdpedziała ji Krysia a sie rozbeczała. Isto musiała mieć tyż tak samo w dōma.
I tak to keryś już roz nasze spotkani na lamyntach sie skończyło! Bo tyż troszka prowdy, we tym co dziołchy godały, je! Modzi gōniōm za piniōndzami, a sztyjc niy majōm tego, coby mieć chcieli. Nikerzi godajōm, że dzisio nasze dziecka majōm czasu za mało, coby styknōnć ze wszyjskim, a my syniorzi mōmy frajnego czasu aż zatela, bezto tak wajōmy! Ale eli je to prowda? Jak sie je modym, to sie mo jeszcze wiela tego żywota przed sobōm, a starymu tyn czas sie coroz bardzi skurczo! Bezto może być tak, że jak modzi bydōm mieli w kōńcu tyn frajny czas, coby prziś nos, starych nawiydzić, to już może być za niyskoro, pamiyntejcie ô tym!

Komentarze

Dodaj komentarz