Starzik Johan a starka Elza to byli ôjcowie ôd moji mamulki. Pożyniyli sie we 1924 roku, a mieli szejść dziecek, ale dwa syneczki im jeszcze za bajtla umrzili, bo wtynczos na wiela chorobōw lykōw jeszcze niy bōło.

Jednako ôstała im jeszcze Gryjtka, Francek, Anka (moja mamulka) i Jōzefek. Za staryj Polski biyda mieli, bo starzik Johan niby robiył, ale bōł wiyncy na bezpłatnym turnusie niż we robocie, ale skuli tego żodne wsparci mu sie niy noleżało! Bezto mojim starzikōm ôstoł do jodła yno żur trzi razy do dnia, abo roz za czos prażōnki ze szrōtki. Moja mamulka ni miała żuru rada, a nōm go w dōma niy warziła. Jo go sprōbowała dziepiyro u naszyj sōmsiadki, jak mi było 10 lot. Starziki biyda mieli, ale dziecka na porzōndnych ludzi wychowali. A potym prziszła ta straszno, drugo wojna! Starzik umrzōł we 44 roku, chocioż niy bōł jeszcze taki stary, bo mu ani piyndziesiōnt lot niy bōło, a starka ôstała sama ze dzieckami, co jeszcze na sia niy zarobiali. We 45 roku miasto Żory tak fest strzaskało, że yno same gruzy ôstały. Miyszkać niy było kaj, bo tam kaj downi starziki miyszkali nic niy ôstało. Bezto cołki dobytek straciyli, ale Pōnbōczkowi dziynkowali, że przeżyli, bo u sōmsiada we pywnicy siedzieli, a niy w dōma. Po wojnie dziecka poszli do roboty, miast dali do szkoły chodzić, a starka rynta po starziku dostała. Choć maluśko była, ale to już była dō nich wielgo pōmōc. Starka troszka jarziny dycki miała ze działkowej zegrōdki, to bez lato głodni niy chodziyli. We 50.latach dziecka sie pożyniyli a starka doczkała sie wnukōw: piyńć dziołszkōw i jednego syneczka (mojigo bracika). Jo jednako była jeja nojstarszo wnuczka, bezto mi dycki nojwiyncy przoła, ale ō tym nigdy niy godała, bo Ślōnzoki już taki sōm! Jak żech co starce nazgobiała, toch po dupie ôd ni dostała, ale dłōgo my sie na sia niy boczyły. Jak sie nōm potym starka rozchorowała, to jo cołki latowe feryje przi ni kożdy dziyń siedziała bez pora godzin, aż prziszła moja mamulka abo ciotka ze roboty. Czasym mie ciōngło se s kamratkami po placu polotać, bo było mi yno 8 lot, ale starce żech fest przoła i ani żech ji na kwilka niy ôstawiła! Już potym yno jo wierziła, że ôna sie ze tego chorōbska pozbiyro, a bydzie jako przōdzi! A po feryjach, to ôna ôstawiyła mie, a poszła do Pōnbōczka, ale jo wiedziała, że tak musiało być! Jednako do dzisio mi jōm brakuje…