Na przestrzeni ostatnich czterech dekad, wg Narodowych Spisów Powszechnych, liczba osób z niepełnosprawnością wzrosła blisko dwukrotnie, do poziomu 4,7 mln. osób. Liczne bariery i trudności które napotykają osoby z niepełnosprawnością utrudniają funkcjonowanie na równych prawach w społeczeństwie. Konsekwencja w dążeniu do zwiększania niezależności i poprawy jakości życia, stanowi podstawę działania wielu osób. Niewystarczające dostarczanie wymaganych usług czy też ograniczone likwidowanie barier architektonicznych, przez liczne instytucje publiczne, przyczyniają się do powszechności negatywnego zjawiska, jaką jest niska wrażliwość na sprawy drugiego człowieka. Problemy w tym zakresie często doświadczają m.in. osoby z dzieckiem w wózku czy osoby starsze poruszające się z tzw. balkonikami mobilnymi, kiedy mają potrzebę wejścia do szeregu jednostek samorządowych, zakładów opieki zdrowotnej, placówek kultury czy sportu
Uważam, że do najistotniejszych, wśród szeregu złożonych kwestii społecznych, należy propagowanie praw osób z niepełnosprawnością. W szczególności winno dotyczyć zdrowia, opieki społecznej, warunków życia, dostępu do edukacji i pracy zawodowej, kultury, turystyki i sportu. Uważam, że należy tworzyć warunki do godnego życia, w szczególności dla rodzin z dzieckiem z określonym orzeczeniem o niepełnosprawności, niezależnie od momentu jej powstania. Przyjęta ustawa "Za życiem", uprawnia rodziny, już od 1 stycznia, do wspomagania rozwoju dziecka. Na uwagę, zasługują kompleksowe rozwiązania, kierowane również do dzieci i młodzieży, która posiada opinię o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju bądź orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego lub orzeczenie o potrzebie zajęć rewalidacyjno-wychowawczych.
Komentarze