Ôba chopy, boroki, downo niy żyjōm, yno ta godka po nich ôstała, a było to tak: Hrubo bez sto lot nazod farorz ze Świyrklōn wybroł sie piechty na pōnć do Ziymie Świyntej i planowoł prziś po dwōch latach, za tynczos msze mioł ôdprawiać farorz ze połomski parafije i tak ôstało! Minyło jednako 5 lot, a świyrklōński farorz sie niy ôdezwoł, żodyn niy wiedzioł, co sie śnim stało. Nowego farorza Kurio nasadzić niy poradziła, podwiela starego farorza sōnd niy uzno za umartego, a na to było jeszcze za wczas! Piykny świyrklōnski kościōł fest podupod, bo połōmski farorz dboł yny ô swoja parafijo. Świyrklanioki fest nad tym bōleli, ale nic sie niy dało zrobić, jednako prziszoł im na pōmoc przipadek. Wtynczos nogle umrził farorz ze Połōmie, a Świyrklanioki poczuli, że to je ta prawo kwila, co im może pōmōc!
W nocy przed pogrzebym wyniyśli truła ze połōmskim farorzym, a zasmyczyli do swojigo kościoła. Isto liczyli na to, że Kurio do nowego farorza, tam kaj bydzie ciało ôd starego i zaczli sie szykować do pogrzebu. Jednako to niy było tak łaps! Połōmiany dali znać na policyjo a do Kurie, że im farorza ukradli, a jeszcze we tyn sōm dziyń ôbie te ważne insztytucyje potkały sie we świyrklōńskim kościele, a tu sie dziepiyro zaczły korowody! Na kōniec wszystek wyszło po starymu, czyli jako przōdzi miało być! Świyrklanioki fest wajali, bo kupa sztrofy dostali, a poru tych, co sie nojbardzi we tym udzielali, to i po miesiōncu heresztu dostało, chocioż to były praje żniwa a roboty kupa, ale żodyn niczego niy żałowoł, przeca dobrze chcieli, a inakszy wyszło! Ôd tego czasu ludzie ze tych dwōch parafiji se niy przajōm, a bezmała tak je do dzisio. Roztomili, eli coś ô tym wiycie, to mi napiszcie.
Jednako to jeszcze ni ma kōniec tyj godki, bo za keryś rok świyrklōński farorz prziszoł nazod, cołki, bo nic mu niy brakowało, yno zdrowio już ni mioł , kajś go po drodze stracił, bo tam jakiś wojny były! Wiela już niy pożył, a sztyjc ta swoja ciyrniowo drōga spōminoł.
Komentarze