Byli my już na Wyngrach, ale ło tym żech już pisała. Tym, co niy czytali, jeszcze roz przipomna, że kamrat by sie nom tam był udowił, bo mioł alergijo na łostro papryka.
Wtynczos mieli my pojechać do bratnich norodow Zwionzku Radzieckigo i trza se było przypomnieć rusko godka. Baby wziyny sie za słowniki, a sztudyrowały wiela wlazło, bo my chciały se co prziwiyź, a jako bydziesz nakupować, jak niy wiysz, jak sie co mianuje! Jednako jedyn nasz kamrat padoł, że my som gupie, bo na taki nauki szkoda czasu! Ruski je tyż jynzyk słowiański, to sie mogymy ze Rusami lekko dogodać! Jo sie tam śnim spiyrać niy chciała, ale wiedziałach swoji: som taki słowa, co cołkiym co inszego znaczom niż by my se myśleli, a konszt we tym, żeby my wiedzieli kere to som! Wycieczka było piykno, chocio yno konsek za granicom, ale kożdy se cosikej kupił. Hanek nasz szef magazynu, co babiorz był, jak wypioł, za namową ruskich kamratów, co snimi pora halbek łobalil, kupił se matrioszki. To była tako baba wystrugano ze drzewa, co w ni jeszcze piyńć inszych siedziało! Nasza ksiyngowo wiozła do wnukow trzi „wańki-wstańki”. To som taki graczki, co jak ich łobalisz, to zaś same stanom nazod. Jedyn kamrat nos łoświycił jako stym je. Za bajtla dostoł tako graczka łod jednej baby, co jom jego starziki przenocowali. Zaroz na drugi dziyń jom rozwalił, bezto wiedzioł, co je we pojstrzodku. A tyn mondry kamrat, co niczego uczyć sie niy chciał, wioz maluśki, łokrongły tepich. Przi granicy wleźli do cuga ruski celniki a pytali sie, eli momy, co dołoclynio?
– Ja, dywan! – padoł kamrat, a celnik spytoł sie, kaj go mo, bo po rusku dywan to je zofa. Jak nasz kamrat pokozoł, co kupił, to celnik sie łośmioł: a, kawior! (tak Rusy godajom na tepichy), ale naszym kamratym aż szarpło: wy ruski pierony, wy yno flacha, a kawior na zogrycha, wy byście nos ze torbami puścili – wypolił, a mioł szczyńści, że celniki nic niy rozumieli, boby ze tego jeszcze łostuda była!
Komentarze