Czy to jakaś zjawa? / Elżbieta Grymel
Czy to jakaś zjawa? / Elżbieta Grymel

 

 

 Jak ciotka Cila łowdowiała, przekludziła sie ze nojmodszymi dzieckami do swoji rodzinnej wsi., bo prziszło i do gowy, że tam żywot bydzie jednako troszka łacniyjszy, jak we mieście. Na łojcowiźnie miyszkoł już lata całe jeji starszy bracik ze familijom, bezto wynajyna se dwie izby we giblu u jejich somsiada. Gospodorze byli tymu radzi, bo sami we dwoch łostali we łogromnie wielgi chałpie i ani ni mieli do kerego gymby łotworzić! Ciotka Cila była robotno, a rada im na gospodarce pomogała, bezto ani płatu ni miała wiela za te izby, co w nich ze familijom miyszkała. Ciotczyne dziecka niy były już taki maluśki a ku tymu dobrze wychowane i niy romplowały ani larma niy robiły bez potrzeby, bezto dobrze sie im tam wszystkim żyło.
Niy darmo jednako godajom, że niyszczyńścia rade łażom po ludziach! Jakoś bez zima gospodyni łapła gripa, stynkała aż do wiosny i na poczontku maja umrziła. Gospodorz łostoł som, ale na latowe feryje skludziła sie ku niymu jego niywłosno cera Klara, co kajś we świecie robiła a mało do dom zaglondała i łona sie łojcym na jakiś czos zajyna. Wyprała mu a nawarziła, ale musiała sie łoglondać po familiji za kim, coby był śnim na stałe, jak łona pojedzie do dom.
Piyrszego września ciotka Cila wyprawiła nojmodszo cera do szkoły a sama deptała po kartofle do pywnice, ło roz widzi: bez siyń idzie ku ni gospodyni, lekuśko śmieje sie pod nosym a chce do Cile przegodać! Ciotce wosy zaczyny stować na gowie, bo jeszcze nigdy ze duchym niy godała, a jak sie i ta baba pokozała, to isto bydzie co łod ni chciała! Bezto udała, że i niy widzi, a chciała jom minońć, ale ta istno chyciła Cile za rynka a padała:
– Niy bojcie sie babeczko, jo ni ma Trautla, jo je Hilda, jeja bliźnioczka! Przijechałach sam szwagrowi troszka pomoc! Nasza Klara już kupa lot miyszko we tyj Francyji a musi jechać nazod, bo inakszy robota straci!
– Jako żeście na to prziszłi, żech sie wos wylynkała? – dopytowała sie ciotka.
– Ano byłach dzisio rano we kościele, a żodyn wele mie ani niy siod, chocioż pora starzikow a starkow bez cołko mszo na krykach wisiało! – łośmioła sie Hilda. – A potym szli na skarga do farorza, że ducha widzom...

Grymlino

Komentarze

Dodaj komentarz