Fotografije ze starego sztambucha

Jedyn je nawet ze prawej skory, ale teroz sie już ze takim niy rajzuje. Krom tego je tam pora świyntych łobrozkow po starce a kupa roztomańtych gratow. Chrome stołki a wszystek, co było ze drzewa mój chop łońskigo roku porżnoł na pile a ciepnoł do spolynio. Przi tym łofiarom padły tyż dwie skrzineczki, co w nich starka nici a jegły trzymała! Łobie były ze jakigoś wonioncego drzewa, a po wiyrchu były wykłodane jeszcze inszym drzewym, jedna - bronotnym a drugo - czornym. To była bezmała familijno pamiontka, bo starczyno starka dostała te skrzineczki na weseli łod swoji potki, co była wielgo paniczka, bezto dała dziołsze taki niypraktyczny podaronek, chocioż kupa był wort! Jak starka umrziła, to nikere rzeczy po ni trefiły do nos do dom. Mój tatulek zamiarowoł te wszyski stare graty, co śnich pożytku niy było, spolić, ale jo go ubiygła a skrzineczki skowałach we komorze! Fest mi sie wtynczos widziały, ale wielach sie nimi niy naradowała, bo już ich ni ma! Ani bych niy prziszła na to, co sie śnimi stało, jakbych roz bez połednie niy wylazła na dwór. Poczułach, że kurz ze naszego komina piyknie wonio, a jo ta woń skondś znom! Poleciałach dom, a pytom sie, co to je? A tu usłysza, że to bydom isto te dwie stare skrzineczki ze komory! Wiycie, że mi sie płakać chciało, bo tela lot tam przeleżały a teroz tak marnie poszły! Isto rozumicie, czamuch sie tak dugo zastrojała do tyj roboty – dycki mie tam na spominki biere…
W końcu wziynach sie za kofry. Było w nich kupa starych papiorow a gazet, ale we tym, co stoł nojbliży dźwiyrzy, na samym wiyrchu leżoł sztambuch, coch go piyrszy roz na łoczy widziała! Wiynkszina ludzi żech zaroz poznała, ale było tyż pora fotografiji, coch ni miała pojyncio, gdo na nich je! Starka, ciotka abo moji łojcowie, toby isto wiedzieli, ale łoni wszyjscy już poszli do Ponboczka. Ze dalszej familiji żyje jeszcze jedna ciotka, ale łona porzad norzyko na słabe łoczy, a krom tego nikere rzeczy sie i już miyszajom.
I kerego sie tu spytać?

Komentarze

Dodaj komentarz