We bloku my, „hanysy”, miyszkali bez pora lot ze „gorolami”, co prziszli sam znad morza, ale swoji korzynie mieli daleko na wschodzie. Gibko my sie śnimi dogodali a skamracili. Do dzisioj sie łodwiydzomy, chocioż my już downo tam niy miyszkomy. Yno na pomoc tych naszych „goroli” dycki my mogli liczyć, bezto łoni som do nas jak przociele! Ni ma żech żodyn jynzykoznawca, ale tak se myśla, że polski słowo „przyjaciel” od naszego słowa „przociel” musi pochodzić!
Łońskigo roku na podzim moja cera zaczła pisać praca dyplomowo. Tymat miała ciekawy, ale nojgorsze, że ku tymu potrzebowała aże sto ankiet przekludzić! Ale jak to zrobić? Chytać ludzi na drodze tyż by szło, ale wszyjscy sie dycki kajś śpiychajom. Nikerzi isto by odkazowali, boby myśleli, że dziołcha bydzie łod nich coś wiyncyj chcieć krom tyj ankiety! Prziszło nom tyż do głowy, coby podzwonić po znajomkach a familiji, ale do setki było jeszcze daleko. A tu jeszcze jak na ujma promotor chcioł, coby respondenci byli yno ze jednej miejscowości!
Za dwa dni cera potkała jedna znajomo nauczycielka a łona i poradziła, coby popytała po somsiadach. Wierzcie roztomili, tyn pomysł był wort miliony! Bez dwa tydnie chodziłach ze dziołchom po naszyj ulicy. Ankietow nazbiyrały my bez setka, a co żech sie jeszcze dobrego ło naszyj familiji nasłuchała: że łojcowie tela nikerym pomogli, to żech ani niy wiedziała!
Przi godce jedyn starzik mi padoł, że miarkowoł na mie, że we tych „Nowinach” pisza, ale isty niy był. Alech sie dziwowała, jak za kwila wyciongnoł ze byfyja cały stusek wycinkow ze gazety, bo łon to wystrzigo do prawnuczkow, co som jeszcze cołkiym maluśkie. Prawie skuli tego łobiecałach mu, że ło nim we godce napisza.
Jak se spomna, jakich mom somsiadow, to mi sie zaroz cieplij na sercu robi, a myśla se, że tu je moji prawe miejsce!
Komentarze