Łońskigo roku we Trzech Kroli, jak żech szła rano ze kościoła, potkałach starka Somerliczka. Zaczła mi sie uskargować, że łod Wiliji nikaj niy była i ni mo do kogo gymby łotworzić. Starka tak piyknie dycki bojała, bezto żech jom pytała na swaczyna, a ujek Gerat, nasz przociel, jako dycki, som prziszeł ku nom, bo mu sie za ludziami ckniło. Jak uwidzioł starka, to chcioł łod dźwiyrzy uciekać, bo ci dwa se niy przajom, ale za mojom namowom łostoł. Postawiłach na stoł kawa a kołocz ze syrym, ale łoba siedzieli jako te sopuchy, dziepro moj ślubny zaczon godka: – Powiym wom tako zagadka łod mojigo szwigra, powiydźcie mi, kaj była nojwiynkszo rewolucyjo na świecie?
Zaczyni zgadować jedyn bez drugigo, ale żodyn niy trefił.
– No przeca u nos we Polsce – łodezwałach sie we końcu. – Isto pamiyntocie, że nom Trzech Kroli łoroz zniyśli!
Wszyscy sie zaśmioli, a Somerliczka zaczła bojać. Podle nij tych kroli było aże sztyrech! Tyn szczworty to mioł być kajś ze wschodu, kaj sie starka narodziła, ale szoł tak pomału, że do betlejymki niy zdonżył, bo ludziom po drodze pomogoł.
– I tu sie starko mylicie! – przerwoł i ujek. – Tyn chop to był gorol ze naszych gorow, co wiela zbojowoł, a potym za grzychy żałowoł a szoł na pońć do Ziymi Świyntej. Tam go rozpoznoł jedyn Rzimian, co mu kiejś dukaty społu ze miyszkiym ukrodł, bezto go tam na krziż powiesili jako tego dobrego łotra!
Jo mało niy forskła śmiychym, a puściłach ta godka na insze glajzy: – A co padocie na te dary łod kroli, bo uczyni tego świata godajom roztomańcie...
– Ło złocie godać niy bydymy, kożdymu sie przido! – ozwoł sie ujek – Ale ta mirra to był taki lyk na rany, piernikiym gorski...
– Co tyż to Gerat godocie! – wkurziła sie starka. – To był lyk na kaszel a wonioł skurzicom, no bo przeca we tyj betlejymce było zima, bezto Dzieciontko charlało!
Niy wiym, jako by sie to skończyło, bo haja wisiała we lufcie, ale zaklupała do nos somsiadka Galiszka ze korbflaszom pod parzom. Jeji chop robił dycki dobre wino ze dzikij roże. Jo prziniosła szkloneczki a chnet godka sie zmiyniła. We wieczor ni mogłach sie nadziwić, jak ujek padoł, że pojdzie starka łodkludzić.
Za pora dni potkałach Somerliczka na torgu.
– Wiysz dziołcha – padała mi – tyn Gerat to je fajny chop yny troszka drzistała, ale my sie jakoś w końcu dogodali!
Niy darmo godajom, że we wieczor Trzech Kroli sie cuda dziejom!
Komentarze