Jedyn roz baby zaczły godać ło tym, że kożdo chałpa mo swoja woń i to tako, że drugij takij niy spotkosz nikaj indzi na świecie. Do mie to było cosikej nowego, a łod tego czasu dycki dowałach pozor, jak we kieryj chałpie wonio. Nasze somsiady Nieszporki mieli izby nad piekarniom i u nich woniało chlebym a kołoczami. Konsek dali miyszkali Widoki. We jejich chałpie za starego piyrwej była kuźnia, bezto Widoczka dycki labiydziła, że choćby niy wiym co robiła, u nich porzad zalatuje żelazym. U starczynej siostry Aniele sztyjc było czuć mydliny, bo łona choć już dziecek w doma ni miała, tak prziwykła do tego pranio, że se kożdy dziyń cosikej wyprała. We pyndziałek dycki prała paradno zopaska, co w nij była we niedziela w kościele. Do łodmiany starka Kuniczno nigdy wiyrchnich łachów niy prała, yno wietrziła, bezto we cołki chałpie śmierdziało stynchliznom a naftalinom.
A u nas w doma? Tyż woniało roztomańcie, ale nojczyńści łobiadym abo leśnym tyjym, co go kożdy dziyń starka rano warziła. Roz za miesionc było wielgi prani, taki wielgi, że sie we tyn dziyń ani łobiadu niy warziło. Pralki my jeszcze niy mieli a wszystki: poszwy, płachty a zaciongaczki darło sie na rompli. Na izbie stoły dwie drzewianne wanny kupione jeszcze przed drugom wojnom, kaj sie prani płukało i trzecio mało, emaliowano waniynka, produkcji Huty Silesia ze Rybnika, kaj mamulka ze starkom odkłodały wykryncone konski do szkrobiynio. Jo za tyn czos siedziała we wielgij skrzini, bezto, że jak mi było ze dwa lata, wleciałach przi praniu do wanny a małoch sie niy utopiła.
Roz za czos jeździłach tyż ze starkom na wieś ku jejim siostrom, co gospodarziły na łojcowiźnie, ale tam mi sie niy podobało, bo tam woniało krowami a futrym, co sie im warziło. Jedyn roz, jak żech krynciła nosym, starka mi padała tak: – Ty miastowo frelko se myślisz, że wszystek wonio rożami, ale na świecie ni ma tak dobrze, czasym coś musi śmierdzieć, żeby co dobrego z tego było! Ano jakby sie niy dało na pole smrodlawego gnoja, co go jeszcze rozkidać potrza, to byś niy jadła dobrego, wonioncego chleboszka, smacznych zimioczkow ani ciastkow łod Dziurzinej, co im tak przajesz, zapamiyntej se to dobrze!
Trocha mi to zetrwało, ale przeświodczyłach sie, że starka miała prawie.
Komentarze