To były jeszcze te czasy, kiej nasze dziecka wierziły, że tatulek abo mamulka wszystko mogom. Wolałach ani niy myśleć, co bydzie, jakby ptoszek niy przeżył! Chopcy prziniyśli swoje nojlepsze akwarium, nazbiyrali trowy na gniozdko, dali mu troszka wody na dekiel łod krauzki, nasuli łokruszkow a dziwowali sie, że ptok nic niy dziobie. Jo tyż ani nie wiedziała, co to je za ptok, ale jak żech go dobrze łobejrzała, prziszłach na to, że to je młodziok łod jerzykow, takich czornych jaskołek, co krom wrobli miały gniozda na szkolnym poddaszu.
Nafutrować takigo wystraszonego boroczka to ni ma tak łacno. Coch sie musiała nagimnastykować, żeby dziobek łotwar, ale potym to już szło z gorki: trzi razy do dnia trza mu było dować kroplomiyrzym pić a rychtować maluśki konszczyczki świyżego miynsa, no bo przeca muchow w doma niy było zatela. Pomaluśku ptoszek zaczon sie łopiyrzać, ale niy furgoł, bezto trza go było zaczońć luftować. Podciepłach go pora razy, a tyn gizdok pokapowoł, że trza krzidłami ruszać, ale mało po chałpie furgoł, za to rod siedzioł na mojim ramiyniu abo na gowie. Jaskołki a jerzyki szykowały sie już do ciepłych krajow, a tyn nasz boroczek dali lotać niy poradził, bezto żech se myślała, że u nos na zima łostanie, ale tak pod koniec siyrpnia zaczon się nerwować a skokać we swojim akwarium. Jednego dnia pod wieczor som śniego wyfurgnoł a zrobił rondka po izbie. To mogło być yny jedno: pojrzałach bez łokno, a tam na niebie było widać same czorne sznurki jaskołkow, jego kamraci odlatywali, a łon tyż chcioł lecieć śnimi! Padałach se, że go puszcza dziepiyro na drugi dziyń, bo łon jeszcze nigdy niy był na noc na dworze i tak żech zrobiła. Rano poszli my z dzieckami na parking przed blokiym, kaj my już pora lot miyszkali, a ptoka my wypuścili. Zrobił jeszcze rondka nad nami, drugo nad blokiym, a potym strzelił prosto na połednie i tela my go widzieli!
Na wiosna na naszym bloku pobudowały gniozdka trzi pory jerzykow, jedne na naszym balkonie. Nasze dziecka wierziły, że to był ich jerzyk.
Komentarze