Jedyn roz niyzapowiedzany przijechoł do Żorów Józków kompel ze wojska, niejaki Gajdzik Sztefan. Tyn chop miyszkoł już lata wele Zgorzelca, a chycił sie handlowanio. Do Niymiec wodził taki ciciridła ze szkła abo ze plastiku. To były taki sztuczne owoce, co wyglondały jak prawe. Niymce łogromnie taki atrapy majom radzi, samach sie ło tym przekonała, jak żech była na byzuchu u ciotki Trudy, co już siedzi we rajchu bez szterdziyści lot. Te gryfności robił jedyn prywaciorz niedaleko łod Rzeszowa. Sztefan nabroł tych pierdołow cołko furgonetka, ale zamiast jechać przijmo na Zgorzelec, zboczył troszka ze drogi, coby zajrzeć do Żorów. Radowoł sie, że noreszcie spotko sie z Jozkiym, a tu coś takigo, ni ma go w doma! Bezto spytoł sie Maryjki – Józkowej baby, jak je do tych gor daleko. Padoł se, że szterdziyści kilometrów go niy zbawi i wele Maryjczynej insztrukcyje trefił łacno do Józkowej lauby.
Chopy se popili, bo Sztefan dycki woził we szoferce jako dobro halba do przigody, bezto leżeli na drugi dzień aż do połednia. Piyrszy wyczyrstwioł Jozik a poszoł do wsi po coś mocniejszego, coby sie zrehabilitować przed Gajdzikiym, ale nie było go ze dwie godziny, bo ciynżko mu sie szło, taki był słaby po wczorajszym! Za tyn czos stanoł Sztefan a wylozł na zegrodka sie przeluftować. Zaroz wele dziwiyrzy uwidzioł wino, co już gryfnie lauba łoplotło. Spomnioł se, że wczora Józek ni mogł się nakwolić tych sztuczności, tak mu się podobały.
Czamu by kamratowi ni mioł zrobić uciechy?! Wzion cołko skrzinka tych szklanych winogronow, było ich tam ze dwaścia sztuk a wszystki, co do jednego, ponawiyszoł miyndzy liście łod wina, a potym wytarł ich jeszcze szmatkom, coby się gryfnie świyciły.
Kole połednia przijechoł do swoji altanki Pieter Kwiatkowski. Podziwoł sie na Koberlikowo lauba a oczom swojim niy poradził uwierzić, tam wisiały wielgie, zielone winogrona, kożde jak bal łod pimponga! Zaroz mu sie przipomniało, że przegroł halba, a polecioł ku somsiadowi, co jeszcze porzad smacznie charczoł we swoji laubie. Józik łobudzony z nagła ani niy poradził spokopić ło czym tyn chop godo, dziepiyro musioł go Pieter wykludzić na dwor a mu naocznie udowodnić Długo sie łoba śmioli ze Sztefanowego szpasu, a co było potym, sami wiycie... ale to było na zgoda, co trwo do dzisio.
Komentarze