Zatyn czos Trudka zjadła dwa „makcośtam”, no taki żymły z czymsikej we pojstrzodku, a jo wypiła dwa kubki tyngij kawy, bo jo je na dyjecie, a ani żech niy pomyślała, że mi to może zaszkodzić na moji ciśniyni, dziepro cera mie shaltowała, jak po mie przijechała.
Bez cołki tyn czos Trudka uskargowała sie na swojigo chopa Wilusia:
– Wiysz, moj stary je taki szporobliwy jak starzik Wiluś Kuderlik, co po nim mo miano, to je aż do niywytrzimanio! Tak ze miesionc nazod był we Żorach we „oszołomie”, bo padoł, ze łon wyncy, a tani nakupi niż jo, bo jo wiela piyndzy dycki utyrmania, ale łon tyż wiela niy nakupił za te sto złotych, co wzion, bo wszystek podrożało, ale przijechoł z innom brymzom. Kajś tam mierzili za darmo cholesterol, no to mój chopeczek stanoł se do raje, a wyszło mu, że go mo dość sporo, a miołby trzimać dyjeta. Już łod proga na mie wywstoł:
– Bo ty yno te miyńsisko a masne jodło, a nom to szkodzi, nojwyższy czos, cobyś zaczła warzić leki łobiady, a po drugi je teroz taki wielgi chyc, to sie człowiekowi ani jeść niy chce...
Na drugi dziyń Trudka natarła kartofli a upiykła placki, ale Wilusiowi było po nich jakoś niy łonako, bezto padoł:
– Lepi byś ryżu nawarziła z jakom jarzinom...
No to babeczka zrobiła, jak chopeczek kozoł. Na łobiod była „chińszczyzna” ze ryżym, ale za godzina Wiluś był głodny a zły:
– Taki jodło to je richtik dobre, ale yno do Chińczykow! – padoł. – Teroz to sie ani niy dziwuja, że kiejś we gazecie napisali, że jodajom dwaścia misek ryżu za dziyń...
Potym bez dwa dni na łobiod był antop, ale yno na porcji rosołowej ze kokotka, bezto Wilusiowi sie niy widzioł, a ze lodowki sie straciła nojprzod wyndzonka, potym kyjza a na koniec jajca.
Jak we piontek Trudka postawiła na stoł zimioki bez łomasty, a ku tymu kiszka, chop niy wydzierżył:
– Roztomiło babeczko – zaczon. – Jo cie prosza, naworz mi jutro żuru na wyndzonce a wuszcie, a we niydziela zrób prawy ślonski łobiod: zupa ze nudlami, guminiane kluski, modro kapusta a rolada... a do mie trzi rolady jako dycki!
– Momy jaki świynto? – niy poradziła sie nadziwić Trudka.
– Wiysz, babeczko, mosz prawie, to je wiyncy jak świynto, bydymy fajrować koniec moji gupoty, bez te nowomodne jodła bych sie pryndzy na kerchow wykludził niż bez tyn cholesterol!
– No to miałabyś sie radować – padałach kamradce. – Ale tego jakoś niy widać...
Trudka jeszcze bardzi zmarkotniała a padała:
– Wiysz, Wiluś pojechoł z rana ku Sztefanowi Jaglikowi do Raciborzo, a boja sie, że zaś ze jakom nowom brymzom przijedzie...
Komentarze